Deze week hoorde ik onze grote vriend Koolmees oreren dat de dreigende pensioenkortingen een “opletpuntje “ zijn. Om vervolgens snel door te lopen naar zijn volgende, ongetwijfeld belangrijke, afspraak.
Het is te hopen dat hij bij het oversteken ook even heeft opgelet.

Vandaag is het Prinsjesdag en dus kijken ruim 4 miljoen gepensioneerden met spanning uit naar hetgeen Alex voor te lezen heeft. Ik vrees echter dat het zal blijven bij de belofte dat iedereen er volgende jaar minstens 2% op vooruit gaat en dat het woord pensioen niet in de troonrede voorkomt.
Of misschien toch, maar dan met de belofte dat het voor het kabinet een “opletpuntje” is.
En wij weten inmiddels allemaal wat er van zulke beloftes terecht komt.
In tegenstelling tot de beloftes van Rutte III ging de koopkracht van gepensioneerden de laatste twee jaar in de min. En dit ondanks het feit dat zij er sinds 2008 als ruim 12% in koopkracht op achteruit zijn gegaan.

“Kortingen zijn onafwendbaar” zo koppen heel veel kranten de laatste dagen, misschien wel weken. Bij sommige pensioenfondsen kan die korting oplopen tot wel 10%.

Voor mensen die al pensioen ontvangen mag die 10 % over 10 jaar worden uitgesmeerd en dan lijkt 1% nog wel acceptabel. Maar mensen die een paar jaar voor hun pensioen staan zien hun pensioen in één klap met 10% verminderen.
En onze grote vriend Koolmees noemt dat een opletpuntje ??

De boosdoener is volgens alle deskundigen, en dat zijn er een heleboel, de huidige lage rekenrente. Die rekenrente is zo laag omdat deze gekoppeld is aan de (risicovrije) marktrente, en die is vooral door toedoen van ene meneer Draghi gemanipuleerd en lager dan ooit.

Ondertussen zegt de rekenrente allang niets meer over de rendementen van de fondsen en hun vermogenspositie, want beide zijn goed. Het totale pensioenvermogen verdubbelde in de afgelopen jaren van 700 miljard naar meer dan 1450 miljard euro.‎

De oplossing is dus binnen handbereik. We moeten loskomen van de huidige systematiek die zowel gepensioneerden als werkenden geen perspectief biedt, en we moeten toe naar een ‎realistische rekenrente. Die ligt, volgens het Financiële Dagblad, ergens tussen de 2,5 en 3 procent.
Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat zo’n rekenrente de dekkingsgraden van de pensioenfondsen in één klap zou verhogen met  minimaal 30%.

Maar ik realiseer mij dat ik ook tot de beste stuurlui die aan wal staan behoor. Voor ons wordt deze hele “kwestie” dus een “opletpuntje” bij de volgende verkiezingen en vandaag als Alex voorleest uit het werk van dit kabinet.

Ik blijf het toch zeggen, hoor !!!

Nou ja. Scootertje ?? Zeg maar gerust een SCOOTER.
Het zou wat overdreven zijn om de Heinkel Tourist scooter de Rolls Royce onder de scooters en/of motoren te noemen maar het was wel een zusje of een broertje, zo je wilt, van de Heinkel vliegtuigen.

Ernst Heinkel (nee geen halfbroer of zoiets) richtte in 1922 de Heinkel –Flugzeugwerke in Warnemünde Rostock op. En ging van ongeveer 1950 scooters bouwen.
Het waren ietwat lompe, hoekige verschijningen met een grote buddyseat, 175 CC 4 takt motor en een vier versnellingsbak. Achterop zat een groot achterlicht in de vorm van een soort vleugel met geïntegreerde richtingaanwijzers.

Via de dochter van een bevriende familie van mijn ouders (de familie Kluinhaar voor intimi), die bij de Rijkspolitie in Harderwijk werkte kon ik een puntgaaf exemplaar overnemen. De dochter reed er dagelijks mee van Nunspeet naar Harderwijk v.v. Maar bij een beetje zijwind kon ze “het ding” bijna niet op de weg houden want hij/zij was behoorlijk zwaar en zijwind gevoelig . Ik bedoel natuurlijk die Heinkel en niet die dochter.

Tja, en dan moet je natuurlijk je motorrijbewijs gaan halen. In die tijd kreeg je dan nog een zogenaamd proefgebied aangewezen waarin je naar hartenlust mocht oefenen. Bovendien moest je dan een blauw LES bordje aanschaffen en aan je kenteken vastmaken. Maar ja, dan kon ik dus niet naar mijn verloofde, die natuurlijk net buiten het oefengebied woonde. Dus, op het gevaar af een keer staande gehouden te worden door een overijverige veldwachter, besloot ik dat blauwe bordje maar niet te monteren.

Ik oefende er lustig op los, al of niet met mijn meissie achterop de buddyseat. En natuurlijk stak ik bij het veranderen van mijn rijrichting niet mijn hand uit, maar gebruikte de geïntegreerde richtingaanwijzer. Ik had ‘ m toch niet voor niets. Ik werd 3 maanden lang niet aangehouden.

Op de dag van het rijexamen kreeg ik van de examinator echter te horen dat de lichtjes van de richtingaanwijzer te dicht bij elkaar zaten en dus niet mochten worden gebruikt. Ik moest dus weer mijn handen gebruiken bij het richting veranderen.
Vol enthousiasme en volledig overtuigd van mijn stuurmanskunst vertrok ik bij het CBR. Volgens instructies van de examinator moest ik tweemaal rechts en daarna links.
Keurig stak ik mijn rechter hand tweemaal uit en daarna mijn linkerhand.

Bij terugkomst was de examinator tevreden over mijn rijkunsten maar er klonk een maar. Het zal toch niet waar zijn, dacht ik, dat ik toch gezakt ben en nog een paar maanden door moet “oefenen”.
Nee, zei de allervriendelijkste man. “U bent wel geslaagd maar als u links af gaat moet u niet ook u rechter richtingaanwijzer aanzetten”.  Dat leidt al snel tot ongelukken. Ik vergeef het u want vanaf vandaag gaat u waarschijnlijk gewoon weer de geïntegreerde richtingaanwijzers gebruiken”. Door de laagstaande zon had ik te laat gemerkt dat het lampje van de richtingaanwijzers knipperde.

De man had gelijk en een paar dagen later kon ik de A op mijn rijbewijs laten bijschrijven.
Een week later werd ik buiten het proefgebied voor een routine controle aangehouden door een overijverige veldwachter, maar alles was in orde en hij zei niets over mijn gebruik van die richtingaanwijzers

Ineens weet ik weer waarom ik de Telegraaf principieel niet lees en zelfs niet in mijn handen neem.
Het 15- jarige zoontje van Burgemeester Femke Halsema verveelde zich en verschafte zich, in een balorige bui (lezing van advocaat Plasman), toegang tot een verwaarloosde en verlaten woonboot . En oh ja, hij had ook een alarm pistool bij zich. Waarschijnlijk om alarm te kunnen slaan als hij werd betrapt.

Resultaat: een 3 pagina’s tellende veroordeling met chocolade letters in dat misselijkmakend roddelblad, waarvan ik de naam eigenlijk niet meer wil gebruiken.
Waarom zou je in Godsnaam 3 pagina’s wijden aan het puberale gedrag van een 15-jarige zoon van de Burgemeester van Amsterdam ?
Juist, omdat die Burgemeester toevallig een prominent lid van Groen Links is en Paul Jansen, de hoofdredacteur van dat blad met die naam, een persoonlijke oorlog voert met alles en iedereen die maar naar Groen Links ruikt.
“Al 30 jaar een dubbele moraal”  en de “partij van de moraalridders” zijn bekende kreten van deze azijnpisser die dat niet alleen maar opschrijft maar ook hardop zegt bij Jinek of andere talkshows.
Let op: ik hoor net dat hij vier opgroeiende kinderen heeft.

Eigenlijk wil ik hier van de gelegenheid gebruik maken en een bekentenis uit mijn vroege jeugd bekennen. Opgelet Paul Jansen.

Op mijn achtste nam ik, toen de eigenaar van de drogisterij bij ons op de hoek even niet oplette, een rolletje FAAM drop van de toonbank waar het zeer uitnodigend naar mij had liggen kijken en rende vervolgens de winkel uit. De drogist kwam niet achter mij aan en dat lag niet alleen aan het feit dat hij wat ouder was en slecht ter been. Hij had het gewoon niet gezien.
Natuurlijk zag mijn moeder bij mijn thuiskomst onmiddellijk wat ik had uitgespookt. Waarschijnlijk waren mijn lippen en mijn tong zichtbaar pikzwart.
Aan mijn, toen nog, blonde haren sleepte zij mij, na mijn bekentenis, naar de drogist waar zij mij dwong excuses te maken en het rolletje drop van mijn karige zakcentjes te betalen.
Ik heb mij in de rest van mijn leven nooit meer zo klein en beroerd gevoeld.

Vandaag hoorde ik dat Femke Halsema’s zoonlief waarschijnlijk liever wil praten met de Politie dan met zijn moeder !! Ik kan mij dat levendig voorstellen.

En oh, ja, “meneer” Jansen, let maar goed op die vier pubers van u. Een van hen zou zo maar in de krant kunnen komen als hij of zij een rolletje drop steelt. Nog voor dat hij/zij voor de jeugdrechter komt. Of probeert u het in de doofpot te stoppen ? Dat lijkt mij “oliekoekendom”.
Eigenlijk moet u zich diep schamen en à la minuut ontslag nemen ! U speelt rechtertje en veroordeelt een 15-jarige voor de rest van zijn leven. Bah, bah, bah.

Vanmorgen viel mijn oog op deze kop in de krant “Laatste ondernemers van Kijkduin sluiten hun zaak” , gevolgd door nog een dramatischere zin ,,Het is de vraag of we ooit terugkeren.”

Alhoewel wij het eigenlijk al maanden, misschien wel jaren hadden zien aankomen schiet er toch een pijnscheut door mijn hart en moet ik een traantje wegpinken.

Eind oktober bestaat mijn Kijkduin niet meer. Kunnen wij niet meer even een “boulevard je pikken” of op een terrasje naar de onderstaande zon kijken onder het genot van een glaasje rosé, al of niet met vrienden of familie.

Kijkduin is het slachtoffer geworden van projectontwikkelaars die er een mondaine badplaats van willen maken met als slogan NIEUW BELEVEN, NIEUW WONEN, NIEUW KIJKDUIN. De schrik slaat mij om het hart.
Kijkduin zal de komende jaren een complete metamorfose ondergaan, aldus diezelfde ontwikkelaar. De badplaats krijgt een nieuwe skyline met luxe appartementen, horeca, een food-market en een parkeergarage voor 675 auto’s.. Het hotel wordt ingrijpend verbouwd en krijgt 12 etages. Volgens de prognoses zal alles klaar en opgeleverd zijn in het badseizoen van 2022.
Maar vertragingen liggen alweer op de loer. Als er niet op korte termijn ook nog een aannemer failliet gaat op het project. 2022 zal dan al snel 2024 of misschien nog wel later worden.

Intussen is Kijkduin vanaf nu dood. En resten nog bouwputten en gebouwen in de steigers, stof, hijskranen en lawaai.

Met weemoed denk ik terug aan mijn Kijkduin. Ik ging er naar school en voetbalde in de pauzes op het “eilandje” naast de school.
Mijn grootouders logeerden er, in de weekenden dat zij naar Den Haag kwamen, in Hotel Zee en Duin.
Op warme dagen trokken wij op de fiets vanuit Loosduinen met het hele gezin naar het strand. “De jongens”  met hun emmertjes en schepjes en een bal en mijn vader in zijn gebreide zwempak met schouderbandjes. Moeder bezorgd oplettend als wij gingen pootje baden in zee. Op weg terug naar huis kregen wij dan een ijsje bij het ijsloket van hotel Zee en Duin. Vaak moesten wij daarvoor in de rij maar dat deerde niet.

Later maakten wij strandwandelingen met de honden en eindigden dan meestal op een terrasje voor een kopje koffie of later in de middag voor een drankje. De charme van Kijkduin, in tegenstelling tot Scheveningen, was het kleinschalige, het gezellige, het overzichtelijke en de winkeltjes.

Maar het is klaar en over. Mijn Kijkduin is niet meer en zal er ook niet meer komen. 7 grote appartementsgebouwen en een groot hotel zullen ons lieflijke Kijkduin veranderen in een mondaine grote badplaats. Op een manier zoals zoveel badplaatsjes aan de Spaanse en Portugese kust zijn “verpest”.

Of de ondernemers van nu er nog zullen terugkeren is ook zeer twijfelachtig. Blijkbaar zullen de huren tweemaal zo hoog worden als de huidige huren.
Uiteindelijk zullen er dus grote horecagelegenheden worden gevestigd die deel uitmaken van een landelijk of misschien zelfs wel internationaal keten met prijzen die door de gewone man niet meer kunnen worden opgebracht.
De McDonalds zal al wel een van de prominente plekken hebben gereserveerd.

Geloof je mij niet kijk dan eens op nieuwkijkduin.nl maar blijf er voorlopig enkele jaren weg. Je vindt er nu alleen maar ellende.

In 2023 zal ik, mits nog steeds goed ter been, de boel eens gaan verkennen. Maar ik vrees dat ook dat een deceptie wordt.

De beelden en verhalen van “mijn Kijkduin” zal ik blijven koesteren en zo nu en dan proberen op te roepen op een terrasje ergens in een klein kustdorpje. In de hoop dat ik die tegen die tijd nog kan vinden.

Je zou denken dat dit een term is die gebruikt wordt bij fokkers van, weet ik veel wat voor soort, dieren.

Maar nee ! De laatste jaren is dit een soort rekenmethode voor de vraag of van miljoenen gepensioneerden hun inkomen wel of niet wordt geïndexeerd of zelfs verlaagd. Let op : Dit is een min of meer vrije interpretatie van het woord waarvoor alleen ikzelf verantwoordelijk ben en blijf.

Indexeren betekent het aanpassen van bijvoorbeeld een inkomen aan een indexcijfer met de bedoeling de gemiddelde koopkracht op peil te houden. Bij de meeste gepensioneerden is dit al ruim 10 jaar niet meer gebeurd.
Mijn pensioenfonds heeft inmiddels berekend dat wij gepensioneerden daarmee al ruim 15,8 % aan indexatie hebben misgelopen. Ons pensioen is dus vandaag de dag simpelweg 15,8 % lager dan het eigenlijk had moeten zijn.

Intussen, en het is maar één voorbeeld, zijn volgens het CBS de huren vanaf 2009 totaal met 28,8 % gestegen. Maar let op, dat zijn gewoon 10 huurverhogingen bij elkaar op geteld. Cumulatief zal dat dus aanmerkelijk meer zijn.
En dan hebben wij het nog maar niet over de gestegen prijzen van bijvoorbeeld de zorgverzekering, het eigen risico, het gas- en elektra en de vervoerskosten. Maar ongetwijfeld zijn er nog veel andere zaken in prijs gestegen. Denk aan de recente BTW verhoging voor onze eerste levensbehoefte, ons dagelijks eten.
Maar ja, wij mogen als gepensioneerden natuurlijk helemaal niet klagen want wij zijn immers de rijkste generatie ouderen van na de oorlog. Wij zijn natuurlijk alleen maar een groep van louter Zondagskinderen. Hoewel een groep ?
“Een groep is een verzameling van twee of meer personen die met elkaar omgaan. Dit kan zijn omdat zij zich met elkaar identificeren of omdat zij een gezamenlijk doel hebben” aldus de sociologische betekenis van het woord groep.
En dat zijn wij dus per definitie niet. Wij hebben geen gezamenlijk doel en wij identificeren ons niet met elkaar.
Als dat wel zo was dan zouden wij toch allang met minimaal 2,8 miljoen ouderen, die komend jaar of het jaar daarop hun pensioen 10 jaar lang gekort zullen zien, op het Malieveld of op het Binnenhof hebben gestaan. Los van de vraag of wij daar op zouden passen.
Of dan zouden we toch allang en met z’n allen hebben gestemd op bijvoorbeeld 50Plus die af wil van die achterlijk lage rekenrente en niet hebben gestemd op die zolderkamer geleerde en racistische studentikoos. Ja die !

Nee, iedere keer weer bevestigen wij zelf het beeld dat van ons gecreëerd is, dat wij de rijkste en egoïstische groep ouderen zijn van na de oorlog. Gaan 3-4 keer per jaar op vakantie. Bij voorkeur met ons rijdende kasteel, de camper, of met het vliegtuig naar de zon. En maken prachtige fietstochten op dure e-bikes waarbij wij minimaal 2 terrassen per dag bezoeken voor een uitgebreide lunch en minstens 2 glazen overheerlijke wijn. De schijf van vijf is niet aan ons besteed !

Dus kennelijk kunnen wij het ons allemaal gewoon veroorloven en maken wij ons dus niet druk over een korting op ons pensioen en betalen wij gewoon dat eigen risico van € 350,- en de nieuwe huurverhoging van zo maar 4 %.

Maar wat nou met die weduwe of weduwnaar of voor mijn part zelfs dat echtpaar met alleen AOW en wat toeslagen, die maandelijks moeten proberen rond te komen van minder dan het minimum inkomen ? Zijn zij het die straks de protestkar moeten trekken en gaan wij, die het wat “beter hebben”, dan wel mee naar het Malieveld.

Ik vrees het niet ! Want wij zijn een vreselijk egoïstisch volkje geworden dat alleen maar op een afstand boos kan worden op Trump of, als wij al gaan stemmen, onze stem verkwanselen aan de “allergrootste intellectueel die Nederland ooit gekend heeft “ en die van zichzelf zegt “ dat hij gelijk heeft en anderen dus ongelijk”.

Ik ben benieuwd wat er gebeurt als volgende jaar de pensioenen van 2,8 miljoen mensen worden gekort met minimaal een paar procenten per jaar voor de komende tien jaar?

IK VREES NIETS. WE GAAN GEWOON DIE KILO-KNALLERS KOPEN EN DIE DEKKINGSGRAAD, ACH………..’T ZAL MIJN TIJD WEL DUREN.