De wind raast weer eens met kracht 8 langs ons gebouw en af en toe blazen zware windstoten tegen de ramen die je een beetje angstig maken. Als je goed kijkt zie je zelfs de ruiten zich buigen uit een soort van respect voor de storm. Buiten is het vijf graden en binnen hangen wij onderuit op onze bank en zien op de televisie de ene na de andere reclame voor de meest bijzondere en exclusieve reizen de revue passeren.
Aan aanbod geen gebrek. Iedere avond worden wij ongevraagd bestookt met meer dan tien aanbieders van alle vormen van vakantie. Zo worden wij lekker gemaakt met de meest mooie locaties, simpelweg omdat kennelijk Eliza daar al geweest is. Wie Eliza is wordt aan onze fantasie overgelaten. Dan is er die mooie meneer die op een ligstoel tegen zijn dochtertje roept dat hij die plastic kruising tussen een rubberboot en een cabriolet een ‘beetje eng’ vindt. Waarop die bijdehante dochter roept “maar ik ben er toch bij”. Vrijwel direct staat papa op laat zijn cocktail staan en antwoordt “ja, daar heb je wel een punt”.
In een volgend reclameblok komt dat amusante stel nog een keer terug als papa, op verzoek van zijn dochter, een drankje heeft gehaald en zij vervolgens verzucht “daar had ik nou net zininin in”.
Dan heb je nog die twee, licht gezette, broers Cor en Don die in hun nette witte overhemd met rode stropdas gezellig samen op een opblaas vliegtuig het (Turkse) reisbureau aanprijzen voor al onze reizen naar de zon. Of zij werkelijk broers zijn wordt niet duidelijk maar qua omvang lijken zij wel op elkaar. Met hun vliegtuig zou ik echter niet naar de zon willen vliegen.
En zo wordt ons in deze winderige en natte winter allerlei droomvakanties voorgeschoteld. In goed Nederlands ‘een offer you can’t refuse’.
Nou wil het toeval dat wij met elkaar in de Componist op één van de mooiste locaties van Den Haag wonen. Het prachtige landgoed Meer en Bosch vrijwel voor de deur en het strand en de zee op een kwartiertje lopen. Binnenkort ontvouwt zich in en boven dat bos weer een groene gloed van ontluikend groen en zullen de sneeuwklokjes, de wilde hyacintjes en de krokusjes het kleurenpalet compleet maken. Eigenlijk is er maar één klein probleempje. De zo idyllisch gelegen Taverne Meer en Bosch is helaas gesloten, waardoor een korte rustpauze met een kopje koffie of een lekker glas koude witte wijn deze zomer waarschijnlijk niet meer mogelijk is. Een prima alternatief is echter het landgoed Ockenburgh. Het is wat verder lopen maar het terrasje daar is zeker aan te bevelen.
Wat mij betreft zullen Cor en Don, Eliza, de vader en zijn bijdehante dochtertje, of hoe alle andere ‘influencers’ ook heten, mij niet kunnen verleiden tot het boeken van een droomreis, ook al is het nog zulk slecht weer. Het enige dat zij op korte termijn zullen bereiken is dat zij hoog zullen scoren op de nominatielijst voor de Loden Loekie. Daar zullen de papa en zijn dochtertje, wat mij betreft, vrijwel zeker op nummer 1 komen.
