Roddels

Een senioren complex is een soort bejaardenhuis zou je kunnen zeggen.
Als je daar wilt wonen moet je minimaal ‘het stempel’ senior dragen, hetgeen in ons geval wil zeggen dat je ouder moet zijn dan 55 jaar.
Een groot deel van de bewoners voldeed, bij de oplevering van de woningen, ruimschoots aan dat criterium en een kleiner deel voldeed er maar net aan of was zelfs iets jonger. Een mooie mix zou je zeggen.

Bovendien zou je kunnen stellen dat het complex, nadat alle bewoners waren in-verhuisd, als het ware een afspiegeling is van de maatschappij. Dat wil zeggen dat de bewoners uit alle geledingen van de maatschappij komen. Zeg maar van de koperen knoop, de witte boord tot de witte jassen, (kleine) zelfstandigen en mensen met een titel. Maar ook, al heel lang getrouwd, samenwonend of alleenstaand. Het merendeel al ‘genietend’ van een pensioen.

In de parkeergarage zie je ook zo’n afspiegeling. Van hele dure, nagelnieuwe, bolides tot kleine ukkies van hoge leeftijd. Maar ook lege parkeerplaatsen omdat men gewoon geen auto heeft of kan betalen.
Langzaam maar zeker zie je ook andere vormen van vervoer in de garage verschijnen. Electro-scooters nemen de laatste jaren duidelijk in aantal toe, maar ook de e-bike doet zijn intrede. Of is het haar intrede ?

Het complex heeft een ontmoetingsruimte voor een gezellige babbel onder het genot van een kop koffie of thee, waar gemeenschappelijke, maar vrijblijvende activiteiten kunnen worden georganiseerd. Kaarten is populair, maar ook de creatieven onder ons komen aan hun trekken. Een drankje en een hapje kan natuurlijk ook. Eigenlijk is dat onder ons senioren nog het populairst. Helaas is die ruimte nu gesloten door de Corona-maatregelen.

De drie min of meer centrale hallen, waar de brievenbussen zich bevinden, worden dagelijkse ontmoetingsplekken op de momenten dat de ochtendkrant wordt gehaald of de brievenbus wordt geleegd. Al snel betekent dat dat het soms wel een half uur of langer duurt voordat je weer terug in huis bent. Maar dan ben je ook wel de nodige ‘roddels’ rijker.

Roddels zijn vaak gebaseerd op geruchten of onwaarheden en hebben de nare eigenschap om van mond tot mond te gaan. Het lijken net aerosolen.
Ze gaan meestal een geheel eigen leven leiden omdat men er, bewust of onbewust, dingen bij verzint. Roddels zijn van iedereen en komen dus ook in een senioren complex voor, helaas. Misschien wel meer dan elders of in andere woonvormen. Wij hebben toch vaak niets anders te doen.

In deze bizarre en onvoorspelbare tijd zijn wij senioren echter tegelijkertijd ‘lotgenoten’. Wij vormen immers de risicogroep als het gaat om COVID-19; soms moeten wij geholpen worden bij van alles en nog wat; onze kinderen en kleinkinderen mogen eigenlijk niet in onze buurt komen; wij hebben een flinke inkomensachterstand en wij maken ons zorgen om de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen. “Hoe gaat het met jullie ? Prima hoor “.
Wij willen vooral geen klagers zijn en houden ons groot. Soms groter dan dat wij feitelijk zijn.

Het is bij uitstek een tijd om met elkaar de schouders er onder te zetten en positief te blijven. Dan hebben wij toch eigenlijk geen tijd voor roddels en achterklap. Dat zouden wij senioren toch eigenlijk gewoon moeten weten.

Laten wij daarom vooral met elkaar praten en niet over elkaar.
Het maakt het leven een stuk draaglijker en aangenamer.