Uitsmijter

Al mijn hele leven ben ik gek op eieren. Je kunt mij er ’s nachts voor wakker maken.
Het maakt niet uit of het een gewoon gekookt eitje is of een gebakken ei, een spiegel ei of een omelet. De enige uitzondering is een rauw geklutst eitje dat is aan mij niet besteed.
Een ontbijtje zonder eitje is geen ontbijtje.

Bij een lunch “buiten de deur” valt mijn oog dan ook al snel op het gedeelte van de kaart waar de diverse soorten eiergerechten worden aan geprijsd. En, meestal na enige aarzeling, besluit ik dan toch – ondanks dat eitje van vanmorgen bij het ontbijt – tot een uitsmijter of een omelet.

Zo ook kortgeleden in een, in het verleden nog, chique restaurant ergens in het midden van het land. Of de naam van het restaurant of de ouderwetse in het zwart en wit geklede obers bepalend waren voor de prijs weet ik niet, maar € 12,75 voor twee boterhammen zonder boter, twee plakjes kaas en twee plakjes ham zonder een garnering was aanleiding om nog eens op de kaart te kijken en te controleren of mijn bril niet een beetje beslagen was. Maar nee, het stond er echt.

Nou is de tijd dat ik Euro’s naar guldens omrekende al geruime tijd voorbij – het helpt immers niets – maar in dit geval kon ik het niet laten. Ik schrijf het voluit omdat het dan nog erger lijkt. Met een simpel rekensommetje kom ik uit op achtentwintig euro en vijf cent. Terugdenkend aan het jaar waarin de Euro werd ingevoerd herinner ik mij een gemiddelde prijs voor een uitsmijter in een doorsnee restaurant van vijf tot zes gulden.

Een paar dagen later lunchten wij in Rijswijk bij een doorsnee, maar gezellige, lunchroom. Opnieuw kon ik de verleiding niet weerstaan en bestelde een uitsmijter.
Ik proefde geen verschil met de dure uitsmijter en moest vol maar voldaan € 7,50 aftellen. Het kan dus wel.

Dat de Horeca het lang moeilijk heeft gehad door die verschrikkelijke pandemie en dat ze nu weer extra kosten moeten maken om ons bij binnenkomst te controleren op een geldige QR-code zou een verklaring kunnen zijn voor iets hogere prijzen. Ik denk echter dat in veel restaurant een prijzen inhaalslag plaatsvindt over de ruggen van de klanten. En dan komen de prijsverhogingen door de gestegen energieprijzen er nog aan, vrees ik.

Twee boterhammen met drie eitjes en een paar plakjes kaas en ham bak ik in de toekomst zelf wel weer. Voor € 2,35 ben ik dan klaar en het is minstens net zo lekker. En ben ik op reis dan maak ik voor vertrek gewoon weer een paar bammetjes klaar.

De dames en heren in de Horeca zouden moeten ophouden met over alles te klagen en nog eens kritisch naar kun kaarten moeten kijken. Het kan echt veel beter en goedkoper. Er zijn nog veel collega’s die wel weten hoe het moet.

Oh ja, een uitsmijter in het Duits is een Strammer Max, in het Engels een Sunny Side Up en in België in Vlaanderen een Paardenoog.