Ha, die Joop.
Alhoewel wij ons hadden voorgenomen om niet elke dag op elkaar te reageren, waren er toch voldoende aanleidingen in jouw bijdrage om vandaag eens even de tijd te nemen om te reageren. Al was het maar om hier en daar wat te prikkelen.
Je vraagt je af of je door jouw waarnemingen ongeneeslijk nostalgisch en melancholiek aan het worden bent en of het niet fout is om af en toe terug te verlangen naar vroeger, vroegâh vrij vertaald in dat mooie Haagse dialect.
Ik kan je geruststellen. Ja, het is ongeneeslijk en nee, het niet fout. Het is onlosmakelijk verbonden aan onze leeftijd en het is soms heerlijk om je erin onder te dompelen.
Tegelijk leer je te accepteren dat je korte termijn geheugen minder wordt en je lange termijn geheugen beter. Niet zo gek lang geleden schreef ik daar op deze plaats een overpeinzing over,
Tegenwoordig excuseer ik mij dan ook steeds vaker met de opmerking ‘daar heb ik geen actief geheugen bij’. Meestal helpt die ander, een veel jonger iemand, mij dan bij het terughalen van die herinnering. Wel zo gemakkelijk.
Maar ik geef toe er zijn van die mensen die veel jonger zijn dan wij, die menen met zo’n excuus te kunnen wegkomen.
Als wij dus een Haagse versie van Waldorf en Statler willen zijn dan ontkomen wij er niet aan ons zo nu en dan als oude wijze mannen te gedragen en ons onder te dompelen in nostalgie en melancholie. Lekkâh !
In dat kader hoorde ik vanmorgen een prachtige oude hit van The Alan Parsons Project – Old and Wise. Ik was pas 36 jaar oud toen ik werd overdonderd door dit prachtige lied. Alhoewel ik toen al een beetje kaal werd, was ik bepaald nog geen oude wijze man. Misschien stemt zo’n lied wat te lief en weemoedig, maar daar hadden Waldorf en Statler ook een menig over:
Statler: You know something, that was a sweet number.
Waldorf: It sure was.
Statler: You know something else?
Waldorf: What?
Statler: I HATE sweet numbers.
Oh ja en omdat ik het niet kan laten toch nog een tip,
Je zult begrijpen dat ik het om meerdere redenen verstandig vind om bij dat grote Zweedse woonwarenhuis te kopen. Sommige artikelen (denk bijvoorbeeld aan de Billy) hebben ze daar al decennialang in het assortiment, maar kennelijk voldeed jouw droomwastafel niet meer aan de normen van deze tijd. Maar het kan ook zo maar aan leveringsproblemen hebben gelegen.
Nou weet ik dat jij het zeer belangrijk vindt dat iets waterpas hangt of staat. Maar in dit geval zou het wel eens de oplossing kunnen zijn om de wastafel juist een klein beetje uit het lood te plaatsen. Dan hoef je na het tandenpoetsen niet met je handen je spuug en tandpastaresten naar het putje te dirigeren. Dan loopt het wellicht vanzelf weg. Het was maar een idee maar misschien ben je het er niet mee eens.
