Waldorf en waterpas

Hi Ernst,

Alan Parsons, ja geweldig! Ik bestel net ‘Out of the Blue’ op CD van The Electric Light Orchestra (E.L.O.) Er hangt hier sinds 1 januari de Beatles scheurkalander (nostalgie!) en daar noemde John Lennon Jeff Lynne vanwege dit album ‘de enige waardige opvolger van de Beatles’. Dus meteen besteld als CD, want te lang niet gehoord en ik kan maar geen vrienden worden met Spotify en consorten. Gisteravond wilde ik wat beluisteren bij Apple Music en niets wilde werken. Bleek vanmorgen dat Apple een storing had. OK, kan gebeuren. Maar er is altijd wat. Een CD pak je en het knalt uit de speakers.

Bedankt voor de tip maar ik kan je garanderen dat onze wastafel perfect waterpas hangt! Je kent Hans, onze klusjesman. Waterpasser wordt het niet, Ernst! Maar je herinnert hier fijntjes aan één van de weinige dieptepunten in onze vriendschap, die ik hier met schaamte moet uitleggen. In 2009 richtten Verena en ik onze eerste galerie/studio in aan het Hahnenpatt 15a in Suderwick. Ernst en Janny hebben daarbij enorm geholpen. Zo was Ernst in zijn eentje een flink deel van de dag bezig ons beamerscherm op te hangen, terwijl Verena en ik gezellig aan het inkopen waren. Ik kom binnen en zie dat scherm en zeg, lompe Haagse lul die ik soms kan zijn: “Goedemiddag Ernst, dank je wel maar hij hangt scheef hoor!” Ernst werd heel rood maar hield zich in. Heel knap eigenlijk. Waterpas erbij. Natuurlijk hing het scherm recht maar liep het plafond vreselijk scheef. Nogmaals excuus Ernst, hier voor het oog van heel de wereld!

Als fotograaf heb ik ooit iets dergelijks meegemaakt. Ik maakte in 1993 in opdracht van de Rijksgebouwendienst een boekje over het monumentale en toen fris gerenoveerde pand Herengracht 380 in Amsterdam waar het NIOD (vml. RIOD) zijn intrek ging nemen. Ik fotografeerde o.a. een fraaie gang. Met de analoge Hasselblad uiteraard. Toch bepaald geen speelgoedcamera.

Maar de volgende dag schrok ik behoorlijk toen ik de ontwikkelde films op de lichtbak bekeek. Eén van de muren stond krom! Vertekening van de lens wellicht? Meewarig boog mijn toenmalige compagnon zich over de dia’s en zei: “Dat komt door die groothoeklens die jij gebruikt. Het nieuwe type is veel beter!” Het waren de tijden dat we goed verdienden met fotograferen en zoiets kon ik natuurlijk niet op me laten zitten, dus spoorslags naar Capi-Lux Vak in Amsterdam voor een nieuwe Carl-Zeiss Distagon 4.0/40mm. Na inruil van de oude moest ik toch nog 3.500,- Gulden aftikken. Maar ik was wel vlakbij de Herengracht en kon de lens onmiddellijk uitproberen. De volgende dag als een speer naar het laboratorium om de nieuwe opnamen te bekijken. En Gdvrdegdvr, de muur stond nog steeds even krom!

Compagnon er weer bij. Grote vraagtekens boven onze hoofden. En samen naar de Herengracht. En wat daar niet zo opviel maar er op de foto wel uitsprong: de muur was krom! Die lens heb ik overigens nog steeds maar gebruiken doe ik hem niet meer. Ik heb dan ook besloten hem op Ebay te zetten. Want daar brengt hij – gebruikt – tussen de 1.500 en 2.000 Euro. Met beleggen had ik ooit minder succes!

Joop

(Cartoon: © Dirkjan)

4 antwoorden op “Waldorf en waterpas”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *