Vandaag 4 mei herdenken wij de slachtoffers die tijdens de 2e wereldoorlog zijn gevallen in hun strijd voor onze vrijheid en tegen de Duitsers die die vrijheid zo wreed van ons hadden afgenomen.
Vandaag is het 4 mei en de wereld verkeert in staat van oorlog met een ongrijpbaar virus. Dagelijks herdenken wij de vele slachtoffers die over de wereld hun strijd tegen het virus niet konden winnen.
Maar vandaag herdenken wij ook dat wij nog geen 2 maanden geleden in een florerende, open en min of meer vrije wereld konden doen wat wij wilden. Dat wij konden gaan en staan waar wij wilden. Dat wij elkaar konden knuffelen en vasthouden. Zo maar omdat wij van elkaar hielden, zo maar omdat wij verdriet hadden of eenzaam waren, zo maar omdat wij van nature knuffeldieren zijn of zo maar, gewoon zo maar.
Vandaag realiseren wij ons ook dat wij nog geen 2 maanden geleden ons boos maakten over van alles en nog wat.
Boze boeren, boze onderwijzers, boze politieagenten, boze zorgverleners en boze mensen die vonden dat het de verkeerde kant op gaat met ons landje. Dat het vol is en dat ……………………! Stapels boze mensen.
Morgen 5 mei vieren wij, op een totaal andere manier dan alle 75 jaren hiervoor, dat wij door de geallieerden werden bevrijd van onze bezetters. Dat wij ons weer vrij konden bewegen en niet meer op onze woorden hoefden te letten.
75 Jaren achtereen koesterden wij, in ieder geval in ons kikker landje, die vrijheid en groeide en groeide onze welvaart. Natuurlijk er waren zo nu en dan periodes van kleine en iets grotere recessies maar daar kwamen wij steeds wel weer boven op. Sterker nog daarna nam de welvaart nog weer toe.
We wisten niet beter en vonden het eigenlijk de gewoonste zaak van de wereld. Onze mondigheid groeide en daarmee ook de ontevredenheid. Het grote mopperen ging los.
Vandaag 4 mei is mijn generatie en met mij jong en oud om mij heen ineens even niet vrij. En daar hebben wij het behoorlijk moeilijk mee. Daar hebben wij niet mee geleerd te leven. Dat vergt discipline en daar hebben wij als nuchtere Nederlanders het sowieso moeilijk mee. Maar het vergt ook vertrouwen en geduld en ook dat hebben wij de laatste welvarende jaren misschien wel een beetje afgeleerd.
Toch hebben wij geen alternatief en toch zullen wij onze onvrede voor even aan de kant moeten zetten. We moeten het ineens weer samen doen en dat is een hele opgave, zeker als je niet mag knuffelen en vasthouden. Maar het gaat ons lukken, toch ??
BINNENKORT HERDENKEN WIJ DAT WIJ OOK DEZE STRIJD HEBBEN GEWONNEN.
Mooi geschreven Ernst.
Bedankt!
Groeten, Pieter
Ja, 4 mei is een bijzondere dag, vooral voor de gene die de oorlog nog mee gemaakt hebben. Daarom ben ik blij dat in de EU al 75 vrede is, gelukkig krijgen de politieke oorlogs criminelen en de wapen industriële geen kans om hun slag te slaan. Onze kinderen en kleinkinderen hebben nu een betere toekomst.
Groet Dries
Mooi verhaal , de terug blik is vaak niet mooi .
75 jaar herdenken is zo’n terug blik.
De mensheid heeft nog niet veel geleerd , carona virus vindt ik
geen onvrijheid , ik heb mij kostelijk vermaakt , en uitgerust.
Ik kijkt naar mensen die echt onvrij zijn .
Maarten