Brief aan de koning.

In het plaatselijke dommerdje van deze week, de Posthoorn, worden mensen uitgenodigd een brief te schrijven aan onze koning. Een initiatief uiteraard van een Oranjevereniging.
Ik neem de handschoen op maar ik plaats de brief hier op mijn blog.

Beste Alex,

Hopelijk vind je het goed dat wij elkaar tutoyeren. Je bent immers een koning voor iedere Nederlander. En aangezien ik mijn hele leven al tutoyeer zou het mij moeilijk vallen om nu ineens u te moeten schrijven. En dan misschien ook nog met een hoofdletter.
Laat ik mij even aan jou voorstellen. Ik ben Ernst, ik ben bijna 75 jaar oud en dus in 1946 geboren. Dat betekent dat ik drie koninginnen en één koning heb meegemaakt en dat zal wel zo blijven. Maar je weet het nooit met die koningshuizen. Kijk maar eens naar het huis Windsor in Engeland.

De eerste koningin in mijn leven was jouw over-grootmoeder, Wilhelmina. Maar die heb ik eigenlijk maar twee jaar meegemaakt en dat was dan ook nog niet eens bewust. Toen ik wat groter was en de eerste beelden van de troonoverdracht op de televisie zag, ik was toen denk ik een jaar of zes, zag ik een balkonscène waarin jouw grootmoeder met een brok in haar keel “Leve de koningin riep”. Rond diezelfde tijd zag ik ook de filmbeelden van haar terugkeer uit Engeland , na vijf jaar daarvoor het land te zijn ontvlucht, op een drassige weide in Zeeland. Ik zal het bontmutsje en de lange bontjas niet snel vergeten. Enkele tientallen jaren later werd dat een van de succesnummers in de musical Soldaat van Oranje.

De tweede koningin was jouw grootmoeder, koningin Juliana. Zij was de vrouw van prins Bernard en had volgens mij nogal wat te stellen met die man. Bij heel veel Nederlanders was zij best wel populair ondanks het feit dat ook zij vijf jaar lang Nederland ontvluchtte naar Canada.

De derde koningin was jouw moeder, koningin Beatrix. Een vrouw die het koningschap een nieuw elan zou geven maar er toch, naar mijn mening, nooit echt in slaagde om de afstand tussen het koningshuis en de doorsnee Nederlander te verkleinen. Eigenlijk was jouw vader, Prins Claus, daar veel beter toe in staat. Ik herinner mij nog de scene waarin hij zijn stropdas demonstratief losmaakte en weggooide. Over de hele wereld stonden de kranten er de volgende dag bol van.

En toen kwam jij in april 2013. Opnieuw dacht ik dat jij het koningschap op een geheel eigen manier zou invullen. Ik werd daar nog eens in gesterkt toen jij beloofde een koning van iedereen te zijn.

Begrijp mij goed ik ben niet tegen het koningschap en niet tegen een republiek met een president. Ik ben er namelijk van overtuigd dat het niet uitmaakt “of je door de kat of de hond gebeten wordt”.
Zowel een koning als een president worden door het volk betaald en al of niet in stand gehouden. En in de praktijk betekent dat dat het gepeupel op afstand ziet dat beide instituten, want dat zijn het, een enorme rijkdom uitstralen. Dure buitenhuizen, soms in verschillende landen, dure (sport)auto’s, geen belasting betalen, vliegtuigen waar ze soms zelf piloot in zijn, prachtige enorm dure jachten of speedboten en een eigen stukje Kroondomein waar jij naar hartenlust in kan jagen.

Begrijp mij goed ik gun het jou van harte. Je kan er ook niks aan doen dat je in dit nest geboren bent. Maar misschien zou je je moet realiseren dat 90% van jouw onderdanen (dat woord alleen al) op een afstand toekijken terwijl zij elk dubbeltje moeten omdraaien en waarschijnlijk geen enkele kans hebben om een kwartje te worden. Al doen zij nog zo hun stinkende best. Dat beeld verander je niet door zo nu en dan je medeleven te tonen met verplegend personeel in de ziekenhuizen, of meehelpt op een nationale vrijwilligersdag. Zeker niet als je daarna vliegensvlug in het regeringsvliegtuig vertrekt naar jullie buitenverblijf in Griekenland terwijl de rest van jouw onderdanen een (uit- en in)reisverbod hebben in verband met Corona.

Aan het einde van mijn brief wil ik je daarom een welgemeend advies geven.

Pak eens een paar maal per week jouw fiets desnoods een e-bike (want die kan je vast wel betalen) en maak eens een ritje door de stad samen met Maxima. Doe een gebreide muts op en eet nonchalant een appeltje uit je linker hand. Pas op dat je dan niet met die andere hand gaat zwaaien want dan gebeuren er ongelukken.
En stop dan zo nu en dan eens om gewoon een praatje te maken met jouw “onderdanen” in onze multiculturele samenleving. En als zij je dan aanspreken over die speedboot, of dat reisje naar Griekenland of jullie beleggingsprojectje in Marokko (of waar was het ook weer) zeg dan vooral niet dat je daar geen herinnering aan hebt. Dat zou een beetje dom zijn. Vanaf dat moment zou je echt geen koning meer zijn voor iedere Nederlander maar gewoon weer op die hoge troon komen te zitten waar je toch niet wilde zitten, maar waar je heel snel af kan donderen ?

Ik wens jou en alle Nederlanders een hele fijne digitale Koningsdag van ongeveer 1,8 miljoen Euro.

Gegroet

Ernst