Vaderdag

Vandaag vieren wij (alleen) in Nederland Vaderdag. Nou ja, vieren.
Nee, ik kreeg vanochtend geen beschuitje met een kopje thee en een eitje op bed. En de tijd dat er op Vaderdag een goed bedoeld knutselwerkje of een kleurrijke tekening naast mijn ontbijtbordje lag is ook al heel lang voorbij.
Ik weet nog dat ik op zo’n moment het meest genoot van de trotse en blije gezichtjes en niet zo zeer van de, meestal in opdracht van de onderwijzeres gemaakte, fröbelwerkjes.

Na verloop van enkele jaren werd Moeder- en Vaderdag in ons gezin afgeschaft. Het “feest” werd ons te commercieel en wij bepaalden zelf wel wie van ons er wanneer en waarom in het zonnetje moest worden gezet.  Hebben wij dat ook echt gedaan ?
Vaderdag en ook Moederdag gingen vanaf dat moment aan ons voorbij. Alleen de schreeuwende en vaak emotionele advertenties in de bladen en op de TV proberen ons elk jaar opnieuw over te halen het toch maar te “vieren”.
“Geven is geluk voor twee” vond ik in dat verband nog de meest treffende slogan.

Met het ouder worden nemen kennelijk ook de emoties toe. Ik heb dat al eens eerder geschreven.
Vaderdag , maar ook Moederdag is voor mij de laatste jaren een dag waarop ik een momentje terugdenk aan mijn beide ouders. Mijn moeder waar wij veel te vroeg afscheid van hebben moeten nemen en mijn vader die zo plotseling ook niet meer thuis kwam.
Veel vragen die daardoor nooit beantwoord zijn en die ook nooit meer beantwoord zullen worden. Gevoelens ook die over en weer misschien nooit zijn uitgesproken ?
Hoe oud zouden zij zijn geworden als zij niet beiden zo jong waren getroffen door het ongeluk ? Zouden mijn kinderen van ze hebben gehouden en omgekeerd ? Zou ik meer over hun eigen jeugd en over hun liefde te weten zijn gekomen ? Zou ik meer te weten zijn gekomen over hun gevoelens voor elkaar en voor ons ? Zouden zij trots zijn geweest op mijn carrière ? Zou Vader- of Moederdag daarbij hebben geholpen ?

Ik ben er eigenlijk van overtuigd van niet ! En dat zeg ik niet om mijn geweten te sussen.

Vaderdag, maar ook Moederdag, is voor mij nu een moment geworden waarop ik als het ware de relatie met mijn ouders, maar ook met mijn kinderen probeer te evalueren.
En dan is de conclusie steeds weer opnieuw dat ik aan de ene niets meer kan veranderen en dat ik aan de andere moet blijven werken. Hoe cryptisch dat misschien ook klinkt.

Overigens moet ik nog wel even kwijt dat mijn spellingcontrole mij dwingt om vaderdag en moederdag beiden met een hoofdletter te beginnen. Apart !!!

3 antwoorden op “Vaderdag”

  1. Vandaag hebben wij het wel gevierd met een barbecue (verzorgd door mijn zoon) op onze volkstuin.
    De meeste jaren waren wij in de maand juni op vakantie, maar dit jaar wilden we het slagen van onze kleinzoon meemaken, dus geen vakantie in juni.
    Het was een leuke gelegenheid om de kinderen en de kleinkinderen weer eens bij elkaar te hebben. Maar zoals gezegd, we blijven er niet voor thuis.

Laat een antwoord achter aan Esther Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *