Eindelijk mag ik weer een hapje eten of een glaasje drinken op ons favoriete terras. Het heeft lang geduurd maar daar was natuurlijk ook een reden voor.
Het virus greep om zich heen en besmette veel argeloze mensen. Argeloze mensen op een terras, in het openbaar vervoer, tijdens carnaval, in een stadion, in een kerk of op een evenement. Vooral zingende en juichende mensen zouden een bron van besmetting zijn , maar ook ouderen in een verpleegtehuis bleken verre van veilig.
We sloten onszelf op, wasten bij iedere gelegenheid onze handen en hielden anderhalve meter afstand terwijl wij eigenlijk ontzettende knuffeldieren zijn. Iedere avond keken wij met tranen in de ogen naar de verschrikkelijke gevolgen van die pandemie.
Eigenlijk deden wij iets vreselijk onnatuurlijks. Maar het moest zeiden onze nationale en internationale deskundigen. Onze nationale goeroe Mark Rutte voorop. Terwijl die ‘deskundigen’ avond aan avond elkaar regelmatig tegenspraken, kregen wij met elkaar het virus ogenschijnlijk en voorlopig onder de knie.
Intussen werd een flink deel van onze medeburgers het zat en protesteerde tegen de maatregelen van ons kabinet en de inperking van hun vrijheid. Aangevoerd door groepen als Viruswaanzin en Demonstratie van het Volk. Bij die demonstraties bleek dat de demonstranten elkaar niet of nauwelijks besmet hadden ondanks het feit dat er geen sprake was van 1,5 onderlinge afstand. De bijna hysterische verontwaardiging droop avonden lang van de buis en politici zochten een zondebok.
Hoewel ik het hartgrondig oneens ben met dit soort demagogische en ronduit complot theorie denkende “groepen”, begin ik mij intussen wel af te vragen hoe consequent, tegenstrijdig en eerlijk diverse maatregelen van ons kabinet en het OMT zijn.
Zo mag je met vijf mensen van verschillende huishoudens in één auto naar een restaurant rijden maar moet je bij aankomst op 1,5 meter van elkaar plaatsnemen. Zo hoef je bij de kapper geen mondkapje om en hoeft de kapper die ook niet te dragen, maar ga je met diezelfde kapper een biertje drinken dan moet dat ineens op 1,5 meter van elkaar.
Zo moet je in alle Europese landen een mondkapje om behalve in Denemarken en hoef je in Nederland geen mondkapje om in de winkels maar in heel veel andere landen in Europa wel. Ik mag wel in een vliegtuig met 200 passagiers tegelijk. Maar in een theater mogen maar maximaal 100 bezoekers plaatsnemen en dat mag dan wel zonder mondkapje. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden.
Ik kan het allemaal niet meer volgen. Maar misschien is het voor mij, behorend tot de risicogroep, toch het verstandigst om mij te houden aan de 1,5 meter regel en vooral mijn handen te wassen en een mondkapje te dragen in het openbaar vervoer. En vooral voorlopig niet op vakantie te gaan naar oranje of rode landen. Hoe die kleuren ook tot stand komen.
Voorlopig gaan wij ook nog maar niet naar Frankrijk of Zweden en accepteer ik met pijn in mijn hart dat wij daarmee onze vrienden en onze kinderen en kleinkind voorlopig niet in onze armen zullen kunnen sluiten.
Het terrasje voelde zo goed dat wij er inmiddels al drie keer zijn geweest. Gevolg: de 2e keer moesten wij wachten tot er een tafeltje vrij was. Zo druk was het er alweer. Ik vertel dus maar even niet waar dat heerlijke terrasje met die Franse naam (in de polder) ligt. Sorry !
Tja, en dan moet het weer ook nog meewerken. Het dragen van het mondkapje is politiek geworden. Je kan zien hoe mensen stemmen, of zij het wel dragen of niet. Het is gewoon simpel, draag het in besloten publiekelijke ruimtes en buiten niet.
Nog even knop op nul en doorbijten
Van de kaasboer heb je mijn ook verteld, dus kom om met dat terrasje.
Voor de rest is dit een herkenbaar verhaal.
Gr, Hans