Het geluk aan je kont

Vorige week zag ik, voor het eerst van mijn leven, de loting voor een belangrijk voetbaltoernooi live op TV. Wat heet: de loting voor het WK-voetbal in Qatar! Ik heb gelukkig de misselijkmakende ‘veren-in-de-kont-van-Qatar-stekerij’ van onze infantile Fifa-voorzitter gemist maar moest in de pers lezen dat hij het nu al ‘het beste WK-toernooi ooit’ vond. Ik begrijp dat een paar families van mensen die daar moesten bouwen en werken aan de stadions en nooit meer thuis zijn gekomen daar anders over denken.

De loting zelf, waar ik bij toeval middenin viel, is eigenlijk te kinderachtig voor woorden. Grote voetballers, die prijs na prijs hebben gewonnen en voor menige jongetje (inmiddels ook meisje) een voorbeeld zijn, staan in hun Armani pak stom grijnzend in een bak met balletjes te graaien. Met tromgeroffel alsof het om de hoofdprijs van 6 miljoen Euro gaat, wordt er, op bevel van een strenge dame in bevallig avondkleed, één balletje uit genomen en dan brult de voetballer in gebroken Engels: G3! Als hij dat succesvol gedaan heeft, parelt het zweet van zijn voorhoofd. Hè, hè, het is eruit! Maar dat Zwitserland op plek G3 ging spelen was ons als kijker allang duidelijk, want alleen plaats G3 was in die poule nog open. En dat ritueel herhaalt zich dus 8x4x2 maal. Nee, ik had inderdaad niks beters te doen.

Louis van Gaal was tevreden over de poule waar Oranje in terecht is gekomen. Hij had tevoren al aangekondigd dat ‘…hij het geluk aan zijn kont heeft hangen’. En inderdaad zijn Senegal, Qatar en Ecuador op papier niet de gevaarlijkste tegenstanders. Op papier. Want het gevaar zit hem natuurlijk juist in die wetenschap. Onder Frank de Boer had ik Oranje dan ook geen enkele kans gegeven in deze poule en was het voor Oranje gewoon ‘de poule des doods’ geworden. Waarom? Je kunt eigenlijk alleen maar verliezen en de andere drie kunnen alleen maar winnen. Verliest bijv. Qatar van Oranje, dan hebben ze gedaan wat ze konden, gevochten als leeuwen voor volk en vaderland maar verloren van een veel sterker team. Dat is ook winst. Als ze gelijk spelen wordt de 29e november uitgeroepen tot nationale feestdag. En bij winst worden ze door de sjeik bovendien nog bedolven onder een stapel Bentleys en luxe jachten, die hij goedkoop van een paar Russen kon overnemen.

Oranje kan echter alleen maar verliezen. Als ze niet winnen zijn ze de slemiel, als ze wel winnen was dat gewoon te verwachten en niks bijzonders. Hoe bereid je je daar psychologisch op voor?

Ik zet al mijn kaarten op van Gaal. Ik vind het sowieso razendknap dat hij Oranje voor de poorten van de hel het toernooi in heeft kunnen slepen en ik denk dat hij als geen ander het team voor een catastrofe kan behoeden.

Het bericht vanmorgen dat van Gaal aan een agressieve vorm van prostaatkanker lijdt, deed me dan ook pijn. Jij en Janny weten maar al te goed waar de man nu voor staat. Intussen moet hij dan nog gewoon zijn werk doen, werk waar hij intens van geniet en waar wij graag naar kijken. Ik kan hem dan ook alleen maar alle geluk aan zijn kont of aan welk ander lichaamsdeel dan ook wensen! Moge hij hier gezond doorheen komen!

Joop