Fluitje

Een enkele keer per jaar, maar soms is de interval groter,  word ik plotseling overvallen door een soort opruim-dwang. Ik doorloop dan alle lades en kastjes en dozen en doe dan een verwoede poging tot saneren.
Na een record aantal verhuizingen in de afgelopen decennia is de oogst over het algemeen uiterst mager. Meestal heeft dat te maken met het feit dat aan “dingen” toch vaak een geschiedenis kleven of een emotionele waarde hebben.

Vandaag had ik weer zo’n “opruim dag” maar al vrij snel nadat ik begonnen was kwam ik iets tegen waar een verhaal aan kleeft  Het was mijn scheidsrechters fluitje. Zo’n ouderwets fluitje met een lang en verkleurd koord eraan. Als je goed kijkt zie je zelfs de afdrukken van mijn tanden erin staan.

Ja je leest het goed. Ik werd aan het einde van mijn, overigens weinig succesvolle carrière als voetbal keeper, scheidsrechter. Uiteraard volgde ik daarvoor eerst een 6 avonden durende opleiding bij de KNVB afdeling Den Haag. In een klein muffig zaaltje werd mij de theorie bijgebracht van “het fluiten”. Een oudere scheidsrechter vrolijkte de saaie kost op met praktijk situaties. Kennelijk waren het leuke anekdotes want het ging niet ten koste van mijn motivatie. Aan het einde van de cursus kreeg ik een certificaat en mocht ik fluiten in de zoveelste onderafdeling van de Haagse Voetbal Bond. Ik had de voorkeur uitgesproken om bij de senioren aan de slag te gaan, waarvan ik binnen de kortste keren spijt zou krijgen.

Mijn eerste wedstrijd zal ik niet licht vergeten. De namen van de clubs die het tegen elkaar moesten opnemen ben ik vergeten. Maar het bleken twee elftallen van doorgewinterde veteranen te zijn. Al direct bij het eerste fluitsignaal werd duidelijk dat zij meenden de spelregels beter te kennen dan dat jonge scheidsrechtertje. Bij iedere overtreding waar ik voor floot verzamelden een tiental spelers zich om mij heen om mij te laten weten dat de ene helft het er niet mee eens was en de andere helft vond dat de speler die de overtreding had gemaakt van het veld moest worden gestuurd.

Ik bracht de wedstrijd uiteindelijk wel tot een goed einde en ook nog met 22 spelers. Waarschijnlijk hadden er wel een paar uit het veld gestuurd moeten worden maar de mannen waren mij te groot en te agressief.

Na nog een aantal van dat soort vervelende wedstrijden besloot ik niet langer de senioren te willen fluiten maar de junioren. Die zou ik immers beter de baas moeten kunnen. Dat bleek een juiste gedachten al herinner ik mij dat ik het bij die wedstrijden vooral aan de stok kreeg met de vaders en moeders langs de lijn. Vrijwel geen enkele beslissing van mij kon op applaus of tenminste een goedkeurend gebaar rekenen.

Zo nu en dan bleek er een waarnemer van de KNVB langs de lijn te hebben gestaan en werd mijn ‘optreden’ in een zogenaamd beoordelingsgesprek besproken. Kennelijk vielen mijn prestaties in hun ogen nog best mee want uiteindelijk mocht ik nog wedstrijden van de regionale jeugd fluiten. Zeg maar de A1 en A2 junioren. Knapen van rond de 18 jaar, die in hun gedrag al aardig op veteranen begonnen te lijken.

Na een aantal jaren hield ik het voor gezien en hing mijn fluitje en mijn schoenen aan de overbekende wilgen.
Alhoewel het fluitje dus inmiddels al minstens 40 jaar niet meer gebruikt wordt klinkt het nog steeds helder en duidelijk als ik er op blaas. Ik kan het dus nog, dat fluiten. En ook nog zonder commentaar. Wel zo gemakkelijk vanuit mijn luie stoel.

6 antwoorden op “Fluitje”

  1. He Makes Money Online WITHOUT Traffic!

    Most people believe that you need traffic to profit online…
    And for the most part, they’re right!
    Fact is.. 99.99% of methods require you to have traffic.
    And that in itself is the problem..
    Because frankly, getting traffic is a pain in the rear!
    Don’t you agree?
    That’s why I was excited when a good friend told me that he was profiting, but with ZERO traffic.
    I didn’t believe him at first…
    But after he showed me the proof, it’s certainly the real deal!
    I’m curious what your thoughts are.
    Click here to take a look >> https://bit.ly/3mOAfVp
    Please view it before it’s taken down.

  2. mooi verhaal, moest even denken een mijn verkenners fluit , daar heb ik ook een cursus in gevolgd voor ik Akela werd.
    maar begrijp me goed dat is een ander verhaal !!!!!

  3. Ernst, ik heb tot mijn 26 jaar gevoetbald, moeten stoppen ( 1957)voor een zware knie blessure. Wij hadden recept voor onze tegenstander, dus geen geen tweebinnen aanval enz. Maar wel mond houden t.o.v.: beslissingen van de scheidsrechter. Jammer is niveau (fatsoenlijk) wel veranderd. Ik hoorde laatst een stelling: Rugby is een sport voor beesten, maar zij gedragen zich als heren”. Voetbal is een sport voor heren maar zij als beesten”
    Goede avond Dries

Laat een antwoord achter aan Dries Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *