De fotograaf en de ambtenaar

Het zou zo maar de titel van een spannend boek kunnen zijn of van een ouderwets stripalbum. Maar het is iets veel simpelers. Jarenlang waren die twee elkaars buren en langzaam groeide er tussen die twee een vriendschap die duurt tot op de dag van vandaag.

Twee volkomen verschillende mannen, met verschillende karakters, verschillende interesses, verschillende hobby’s, verschillende meningen en soms verschillende politieke overtuigingen. Jarenlang dronken zij gezellig samen éen of meer glazen wijn en discussieerden zij over van alles en nog wat.

Totdat de fotograaf besloot zijn geld in een tweede huis te steken net over de grens in buurland Duitsland. Samen pakten de ambtenaar en de fotograaf klussen in dat oude huis aan die zij, soms, niet eerder in hun leven hadden durven aanpakken. Het motto werd “al doende leert men”. Wie wat aan wie leerde deed er niet toe.

De ambtenaar, van oudsher een wat behoudender type, bleef honkvast en dus werd de fysieke afstand tussen de fotograaf en de ambtenaar bijna 200 kilometer. Geen afstand die je even aflegt om onder het genot van een glaasje wijn een boom op te zetten.

Toen de fotograaf dan ook nog eens een mooie Oostenrijkse aan de haak sloeg besloot hij om het Haagje voor goed achter zich te laten en het tweede huis zijn en haar eerste huis te maken. Het gevolg was te verwachten. Nee- de fotograaf en de ambtenaar verloren elkaar bepaald niet uit het oog- maar de frequentie van de gezellige avondjes nam zienderogen af. De vriendschap leed er echter niet onder.

De bijna wekelijkse avondjes maakten plaats voor regelmatige logeerpartijtjes over en weer in dat gezellige grensdorp en het Haagje. De fotograaf en de ambtenaar, samen met de twee echtgenotes, die inmiddels ook boezemvriendinnen waren geworden, zetten bij die gelegenheden hun klusjes, glaasjes, gezellige etentjes maar vooral de, soms diepzinnige en bijna filosofische, discussies gewoon voort zoals ze gewend waren.

Wanneer de fotograaf en de ambtenaar gewoon thuis waren, 200 kilometer bij elkaar vandaan, werden informatie en meningen over van alles en nog wat gedeeld via de nieuwe media zoals Whatsapp of Signal maar ook gewoon via de ouderwetse telefoon. Beeldbellen gebeurde eigenlijk maar weinig omdat dan, in de ogen van de fotograaf, het leeftijdsverschil zo pijnlijk duidelijk werd en je een half uur of soms langer elkaar in de neusharen zat te staren.

De fotograaf en de ambtenaar, een vriendschap die men niet zo snel verwacht maar die in de afgelopen jaren solide bleek te zijn. Lief en leed deelden die twee en er was en is sprake van wederzijds respect en vertrouwen. Eigenlijk hebben wij het gewoon over twee wat oudere wijze mannen. Een soort Hollandse Statler en Waldorf. Als het moet kunnen zij net zo chagrijnig en/of zeurend zijn.

Toen de ambtenaar recent besloot te stoppen met zijn onregelmatige blogjes gaf de fotograaf hem er ongenadig van langs. “Ben je besodemieterd, hou op met dat somberen”. Juist in deze sombere wereld vol geweld en onvrijheden moet je je stem blijven laten horen. En hij heeft gelijk die halve Duitser.

Dus……………… opperden zij het plan om de website van de ambtenaar om te bouwen naar de website met de nieuwe, originele, naam “De fotograaf en de ambtenaar”.

De creativiteit van de fotograaf en de mooie ambtelijke zinnen van de ambtenaar vormen de basis voor een nieuwe start. In de vorm van brieven aan elkaar plaatsen zij binnenkort hun ideeën, herinneringen, filosofieën, maar ook hun meningsverschillen op de website. Thema’s als bijvoorbeeld oude Haagse herinneringen, de (gemeente)politiek, het Nederlandse voetbal, de zorg, het verschil tussen Duitsland en Nederland maar ook onze favoriete films en series komen aan bod. Jullie lezers worden vooral aangemoedigd te reageren en je te mengen in de briefwisselingen en de inhoud daarvan.

Zo zie je maar weer hoe een fotograaf en een ambtenaar samen tot nieuwe ideeën kunnen komen over hoe een website, of zo je wilt een Blogger, nieuw leven kan worden ingeblazen.

En om aan het einde dan maar ook volledige openheid van zaken te geven, de fotograaf is Joop en de (ex)ambtenaar is Ernst. Zij hebben er zin in en hopen dat jullie onze lezers willen blijven of misschien wel worden.

12 antwoorden op “De fotograaf en de ambtenaar”

  1. Wat leuk dat wij deelgenoot mogen gaan worden van de briefwisseling tussen de ambtenaar en de fotograaf. Deze eerste blog belooft weer veel leesplezier. Ik ben benieuwd, fijn Ernst, dat je je hebt laten overhalen om verder te gaan!

  2. Mooi Ernst. Goed om te lezen dat je door gaat. Ik laat me graag verrassen door je volgende geschriften. Ben benieuwd,

  3. Groot gelijk, lekker doorgaan in een nieuw jasje….. hobby’s moet men niet opgeven . Fijn dat er een duwtje in de rug is gegeven door een goede vriend. Dat is echte vriendschap!

  4. Zie je wel: dat is het venster dat open gaat als ergens anders de deur sluit. Zie mijn antwoord op je vorige blog.

  5. Ernst, je beroemde pennetje heeft weer vol gas zijn werk gedaan, top !!!!
    Nieuwe communicatie constructie, met jullie ervaring dat moet bijzonder worden.
    Ja, ik verheug mij er op de penne vruchten van jullie te ontvangen.
    Fijn weekend geweniidt Janke en Dries .

  6. Wat een goede tekst, lieve Ernst! Wat een veelbelovende combinatie – de fotograaf en de ambtenaar. Ik verheug me nu al op de gedachte-explosies en woordspelingen en diepzinnige denkbeelden en zinspelingen! Success! Liefs, Ve

Laat een antwoord achter aan Dries Blommers Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *