Clairette de Die

Het was juli 1986. Het was hoogzomer in de, iets minder bekende, Franse wijnstreek de Drôme.  Tussen de overvolle wijnranken en op een zuidelijke heuvel kampeerden wij met ons gezinnetje op een piep kleine camping met de prachtige naam La Colombe bij het pittoreske dorpje Aurel. La Colombe was ook de naam van een heel klein bergbeekje dat langs en soms door de camping stroomde. Een beekje dat als koelkast diende voor onze Clairette de Die.

De temperatuur was opgelopen naar ruim 38 C. Dus zochten wij aan het einde van de middag verkoeling aan het idyllisch gelegen zwembad.  We hadden het zwembad bijna voor ons alleen. Nog twee echtparen en twee kinderen genoten van de zon en het heerlijke heldere en verkoelende water. En ja hoor, we hoorden Nederlands.
De kinderen speelden in het zwembad en plotseling voegde een grote, sportief ogende jongeman zich bij hen. Hij bleek behendig met een bal en al snel leerde hij de kinderen allerlei bal trucjes. De kinderen genoten en hij zichtbaar ook. Toen wij ’s avonds voor onze tent nipten van een heerlijke Clairette de Die bleek dat hij met zijn echtgenote hetzelfde plan had opgevat. Op een afstand proosten wij op een heerlijke zonnige vakantie.

Een paar dagen later dronken wij een glas Clairette op een terrasje in ons geliefde dorpje Saillans. De kinderen likten elk aan een ijsje. Tot onze verrassing stopten er twee sportieve racefietsers. Het bleken die twee van het zwembad te zijn. Natuurlijk nodigden wij ze uit aan ons tafeltje en daar maakten wij voor het eerst kennis met het stel uit Alphen aan de Rijn. Hij bleek sportleraar te zijn en zij fysiotherapeute.

Dat was het begin van een mooie vriendschap met twee hele bijzondere lieve, hartelijke en dus sportieve mensen. Die vakantie dronken wij vaak ’s avonds samen een glas voor onze vouwwagen of voor hun tentje, speelden dagelijks in het zwembad, voetbalden ’s avonds met veel andere campinggasten op het veld naast het zwembad en kletsten soms tot ver na middernacht.

Die vriendschap duurt nu al bijna 34 jaar. Eens in de zoveel tijd zien wij elkaar en drinken dan natuurlijk een glas Clairette. Zij hebben inmiddels twee volwassen kinderen. Als wij elkaar zien ‘gaan wij gewoon weer door waar wij de vorige keer eindigden’ zou hij steeds zeggen. Hij vond het ook heerlijk om op zijn manier met mij een beetje Haags te praten en vroeg altijd hoe het met onze kinderen ging.

Vandaag bereikte ons het verdrietige bericht dat onze vriend zijn strijd tegen zijn ziekte heeft moeten opgeven. Hij was al geruime tijd ernstig ziek. Maar steeds als wij hem zagen of spraken was hij blij en toch ook optimistisch, ook al leed hij zichtbaar.

Een prachtige, sportieve en joviale vriend is ons ontvallen. We kunnen het bijna niet geloven. Maar vergeten doen wij hem nooit. Wij zijn dankbaar dat wij 34 jaar geleden elkaar hebben ontmoet en al die tijd een warme vriendschap met hen mochten koesteren. De herinneringen zullen altijd een glimlach op onze gezichten toveren.

Wij wensen onze dierbare vriendin, de kinderen en hun echtgenotes alle sterkte en kracht om dit zware verlies te dragen. Onze vriendschap zal nooit vergaan !

RUST ZACHT MARTIN !