Campertje

Vandaag de dag wordt een deelauto steeds populairder. Steeds meer besluiten familieleden en zelfs buren met elkaar een auto te delen. Het schijnt voor iedereen veel voordeliger te zijn en als je het slim aanpakt kun je zo’n auto gebruiken wanneer het nodig is. 

Nog weinig mensen bezitten met elkaar een deel-camper. Maar in 2003 besloten wij in de familie er wel een aan te schaffen. Niet alleen zou dat veel voordeliger zijn, maar het maakte je vakantie veel avontuurlijker en als je het een beetje goed plande kon iedereen op vakantie wanneer men wilde. 

Belangrijk was ook de keuze voor zo’n campertje. Daar moest je het natuurlijk met elkaar wel over eens zijn. Maar dat bleek niet zo moeilijk. Sterker nog wij werden direct verliefd op deze uit Amerika geïmporteerde VW Westfalia T3. Een 2,5 liter automaat met airco, hef dak en een kofferbak op de achterklep. Een speciale Wolfsburg Edition.

De koop was snel gesloten al dacht ik nog wel even aan dat impuls aankoopje enkele jaren daarvoor toen ik mij liet verleden tot de aankoop van een Renault 16, een zogenaamde Seize.

Vol trots reden wij met onze nieuwe deel-camper naar Amersfoort om niet alleen onze vreugde te delen maar ook het gebruik van dit vakantie vehikel op wielen. In een achternamiddag sleutelden wij een rooster in elkaar zodat al min of meer vaststond wie, wanneer op vakantie zou gaan.

Voor een proefvakantie hadden wij een midweek gereserveerd en trokken naar de Ooi polder. Onze piepjonge teckel mocht mee en op het fietsenrek konden met gemak twee fietsen. Op weg terug naar huis waren wij het erover eens dat ons T3-tje was geslaagd voor het examen. Al vonden wij het bed van 1,20 meter wel wat smal. Maar voor een koude nacht was dat eigenlijk nog niet eens zo gek.

In 2004, zestig jaar na de landing in Normandië, hadden wij juist dat deel van Frankrijk uitgekozen om eens te gaan bekijken. Het werd een onvergetelijke tijd tussen al dat oude oorlogsmateriaal, veteranen uit Canada en Amerika en veel feesten in al die dorpjes. In ons campertje, eigenlijk al een oldtimer, sloegen wij bepaald geen slecht figuur.

In Normandië liet ons T3-tje ons voor de eerste keer in de steek. In elke bocht hoorden wij een luid krassend geluid. Een plaatselijk garagist, met grote krulsnor, was zo vriendelijk er even naar te kijken. Al snel werd duidelijk dat er wat kiezelsteentjes tussen de remklauwen waren gekomen. Een hogedruk spuit deed in vijf minuten wonderen. “Bon voyage monsieur”.

Toch werden er in de loop van de jaren daarna regelmatig kleine en grotere reparaties noodzakelijk. Een geluk bij een ongeluk was dat het om een deel-camper ging waardoor de rekeningen eigenlijk nog meevielen.

Niettemin besloten wij met elkaar na een aantal jaren, met pijn in het hart, het campertje te verkopen. Niet lang daarna hoorden wij dat de nieuwe eigenaar er ook veel kosten aan had gekregen en dat uiteindelijk het campertje in Antwerpen gestolen was en spoorloos van de radar verdween.

Waarschijnlijk rijdt hij nu ergens in Afrika. Daar weten zij goed wat delen is en slapen op 120 centimeter vinden ze daar ook geen probleem.