‘Steppen is het rijden op een step’. Zo staat het tenminste op Wikipedia. Hoe verzin je het ? ‘De step of autoped wordt verder gebruikt als middel van vervoer en ontspanning’. En geloof het of niet er bestaat zelfs een Nederlandse Autoped Federatie, de NAF. ‘ Het landelijk overkoepelend step-orgaan”.
Ik moest er een beetje om gniffelen toen ik dat las. En al helemaal toen ik ook nog las dat de step haar intrede deed tegen het einde van de 20ste eeuw en dat de Nederlandse Autoped Federatie deze wereldwijde ‘rage’ profileert als menselijk ‘oer’-vervoer dat ook in de 21e eeuw breed inzetbaar zal kunnen zijn.
Dat de step ook autoped wordt genoemd verbaast mij nog het minst want zo noemde onze vader zo’n ding ook toen wij die aan het begin van de jaren vijftig, van de 20ste eeuw, cadeau kregen, mijn broer Aad en ik. Of wij ze voor onze verjaardagen kregen of zo maar weet ik niet meer. Ongeveer 10 jaar later kreeg broer Kees er ook een.
Dikke banden, een houten plank waar je met één been (bij voorkeur je linker) op moest staan en een recht-toe-recht-aan stuur. Met je rechter been zette je dan af om voldoende vaart te maken. 10 Jaar later kreeg Kees zelfs een (fiets) bel op zijn stuur en hing er zelf een vlaggetje aan. Voortschrijdende ontwikkelingen.
Broer Aad en ik stepten er viermaal per dag op naar onze school aan de Scheveningselaan in Kijkduin. Tweemaal heen en tweemaal terug, want tussen de middag gingen wij thuis onze boterhammetjes eten. Het laatste stukje naar huis over een vrij liggend fietspad met grind.
Het was ook precies daar dat, op een middag, het voorwiel van broer Aad’s step los raakte en zijn eigen weg ging. Aad ook, maar dan over zijn stuur. Zijn val was niet meer te stuiten. Gelukkig was het nog maar een klein stukje naar huis. Aad droeg de step aan het stuur en ik ontfermde mij over het losgeraakte wiel. Met een bebloed voorhoofd waar een stukje grind uitstak kwamen wij thuis, waar Aad liefdevol werd verzorgd en getroost door onze zorgzame nieuwe moeder.
Gevolg was wel dat wij de volgende dagen lopend naar school moesten want ik was uiteraard loyaal aan mijn broer en liet mijn autoped ook thuis.
De autoped was dus al in het midden van de 20ste eeuw een belangrijk vervoermiddel in ons nog zo jonge leventje.
Overigens lees ik nu op Wikipedia dat de step vrouwelijk is. Ik geloof er niets van want in die tijd hadden alleen de jongens een step of autoped.
Goed verhaal man ,ik had een blauwe met een achterbankje.
Ook met de step naar school, maar ook voor mijn moeder boodschappen halen bij de slager op het Tesselseplein . Maar op maandag morgen bij de waterstoker heet water halen , de emmer
stond dan mooi op het plankje van de step . Gevaarlijk , maar ja
9 jaar zo wordt je ingeschakeld.
Maarten
Leuk geschreven Ernst, een heel herkenbaar verhaal!
Wij hadden een”Wegenwacht step” in de jaren zestig. Een prachtige, knalgele step met een zwart stuur. Wat hebben we er veel mee gereden door de straatjes achter ons huis in Utrecht. Helaas mochten we alleen op de stoep rijden, dus door alle obstakels was ook onze schoen zo versleten. Mijn zus en ik zijn beiden linkshandig, dus onze rechterschoen bleef heel……
Nee hoor, ook meisjes hadden een step!
Ik was ongeveer 5 jaar en kreeg een “samengestelde” step . Hij(of zij) had extra grote wielen, waardoor ik een soort race-step had. Lekker hard kon je ermee.
Remmen deed je slepend met je stepvoet, tot wanhoop van mijn moeder, want je schoen sleet hierdoor snel en moest dan weer naar de schoenmaker. Ook ik ging met mijn buurjongetje op de step naar de (kleuter!!)school. Wat een tijd!
/Users/verenawinter/Desktop/tretroller-5767936.jpg
Natuurlijk had ik ook een “Tretroller” – zo noemden wij een step in Oostenrijk. Mijn Tretroller had kleine wielen en een smal boord. Ik vondt hert erg leuk als kind om daarme door de buurtschap te pezen! Maar dat was niet de enige “vervoermiddel” van mijn 5. verjaardag: rolschaatsen, fiets en skiën.
Ik heb twee foto’s bijgevoegd (maar ik weet niet of jullie dezen kunnen zien in deze reactie antwoordt): Op een foto zie je een Tretroller zoals ik hem gebruikt heb (deze was in een veiling van het Dorotheum in Salzburg); op de andere foto zien jullie mijn eerste skiën (en mij). Lieve Groetjes, Verena/Users/verenawinter/Desktop/5a0e886f-358e-402d-8f7f-62cc7068bdf3.jpg
/Users/verenawinter/Desktop/tretroller-5767936.jpg
Natuurlijk had ik ook een “Tretroller” – zo noemden wij een step in Oostenrijk. Mijn Tretroller had kleine wielen en een smal boord. Ik vondt hert erg leuk als kind om daarme door de buurtschap te pezen! Maar dat was niet de enige “vervoermiddel” van mijn 5. verjaardag: rolschaatsen, fiets en skiën.
Ik heb twee foto’s bijgevoegd (maar ik weet niet of jullie dezen kunnen zien in deze reactie antwoordt): Op een foto zie je een Tretroller zoals ik hem gebruikt heb (deze was in een veiling van het Dorotheum in Salzburg); op de andere foto zien jullie mijn eerste skiën (en mij). Lieve Groetjes, Verena/Users/verenawinter/Desktop/5a0e886f-358e-402d-8f7f-62cc7068bdf3.jpg
Natuurlijk had ik ook een “Tretroller” – zo noemden wij een step in Oostenrijk. Mijn Tretroller had kleine wielen gehad en een smal boord. Ik vondt het erg leuk als kind om daarme door de buurtschap te pezen! Maar dat was niet de enige “vervoermiddel” vanaf mijn 5. verjaardag: rolschaatsen, fiets en skiën.
Lieve Groetjes, Verena