Marktplaats Chat!

“Als u een vraag heeft dan kunt u contact met ons opnemen. Wij helpen u graag. Met vriendelijke groet, Annet van der Hoek, Directeur Klantenservice”.

Dat was de laatste zin van een, vrijwel zeker, automatisch gegenereerd bericht van Marktplaats op mijn bankrekening.
En ik had dus een vraag. Een korte heldere vraag, naar mijn mening.
Waar ik die vraag kon stellen werd niet vermeld maar in mijn naïviteit dacht ik op de website van Marktplaats. Maar een telefoonnummer of een email adres vond ik daar niet. Zelfs het woord ‘klantenservice’ was nergens te bekennen. Maar wel een link met de tekst “STEL EEN VRAAG”.
Kijk, dacht ik ze komen hun belofte na.
Wat gebeurt er ? Er opent zich een Chatvenster, met de uiterst vriendelijke tekst “ Welkom bij Marktplaats. Waarmee kan ik je helpen”? Onderaan het schermpje kan ik “mijn zin” intikken. Hieronder zie je wat er toen gebeurde.

Ernst : Waarom wordt er vanaf morgen periodiek € 0,30 van mijn bankrekening afgeschreven”?
Marktplaats: “ Wil je iets verkopen”.
Ernst: “ Nee”.
Marktplaats: “ Mag ik je advertentienummer”.
Ernst: “ Ik wil niets verkopen”.
Marktplaats: “Ik begrijp je vraag niet. Kan je die nogmaals stellen”.
Ernst: “Waarom wordt er vanaf morgen periodiek € 0,30 van mijn bankrekening afgeschreven”?
Marktplaats: “ Wil je weten waarom er geld van je rekening is afgeschreven”?
Ernst: “Ja”.
Marktplaats: “ Heb je iets gekocht?”
Ernst: “Nee”.
Marktplaats: “ Ik begrijp je vraag niet”
Ernst: “ Laat maar “.
Marktplaats: “ Ik begrijp je vraag niet. Ik zal je een medewerker geven. Wil je alvast wat vragen beantwoorden”.
Ernst: “Ja”.
Marktplaats: “ Wat is je naam ? Wat is je adres? Wat is je telefoonnummer? Wat is je geboortedatum”. Waar gaat het over ?

Ik vat de laatste vragen samen in één chat bericht, maar in werkelijkheid is dat steeds een nieuwe vraag. Na mijn antwoorden meldt de automatische Miep dat de eerstvolgende beschikbare medewerker mij “verder zal helpen”.
Ongeveer 5 minuten later verschijnt op het chat scherm “ Ik ben Michelle , waarmee kan ik je helpen”?

Het gaat te ver om die “correspondentie” ook nog weer te geven. Uiteindelijk geeft zij 15 chatberichten later toe dat zij het antwoord ook niet weet.  Al met al 25 minuten later ben ik niets wijzer en mijn irritatie heeft nog net het kookpunt niet bereikt.

De volgende dag wordt er inderdaad € 0,30 van mijn bankrekening afgeschreven zonder enige uitleg. Ik heb de afschrijving gestorneerd. Ben benieuwd of Marktplaats mij hierover gaat bellen of misschien wel een deurwaarder gaat inschakelen.

Ik hoop op het eerste. Want misschien kan het “probleem” in een goed gesprek met een echte medewerker worden opgelost. Het is ze geraden dat Marktplaats. En zo niet dan wil ik contact met de Directeur Klantenservice, mevrouw Annet van der Hoek. Als ze al echt bestaat of misschien toch gewoon een automatische Chat Miep is.

IK WIL DE ECHTE KLANTENSERVICE TERUG.

AUTOPED

‘Steppen is het rijden op een step’.  Zo staat het tenminste op Wikipedia. Hoe verzin je het ?  ‘De step of autoped wordt verder gebruikt als middel van vervoer en ontspanning’.  En geloof het of niet er bestaat zelfs een Nederlandse Autoped Federatie, de NAF. ‘ Het landelijk overkoepelend step-orgaan”.

Ik moest er een beetje om gniffelen toen ik dat las. En al helemaal toen ik ook nog las dat de step haar intrede deed tegen het einde van de 20ste eeuw en dat de Nederlandse Autoped Federatie deze wereldwijde ‘rage’ profileert als menselijk ‘oer’-vervoer dat ook in de 21e eeuw breed inzetbaar zal kunnen zijn.

Dat de step ook autoped wordt genoemd verbaast mij nog het minst want zo noemde onze vader zo’n ding ook toen wij die aan het begin van de jaren vijftig, van de 20ste eeuw, cadeau kregen, mijn broer Aad en ik.  Of wij ze voor onze verjaardagen kregen of zo maar weet ik niet meer. Ongeveer 10 jaar later kreeg broer Kees er ook een.

Dikke banden, een houten plank waar je met één been (bij voorkeur je linker) op moest staan en een recht-toe-recht-aan stuur.  Met je rechter been zette je dan af om voldoende vaart te maken. 10 Jaar later kreeg Kees zelfs een (fiets) bel op zijn stuur en hing er zelf een vlaggetje aan. Voortschrijdende ontwikkelingen.
Broer Aad en ik stepten er viermaal per dag op naar onze school aan de Scheveningselaan in Kijkduin. Tweemaal heen en tweemaal terug, want tussen de middag gingen wij thuis onze boterhammetjes eten. Het laatste stukje naar huis over een vrij liggend fietspad met grind.
Het was ook precies daar dat, op een middag, het voorwiel van  broer Aad’s step los raakte en zijn eigen weg ging. Aad ook, maar dan over zijn stuur. Zijn val was niet meer te stuiten.  Gelukkig was het nog maar een klein stukje naar huis. Aad droeg de step aan het stuur en ik ontfermde mij over het losgeraakte wiel. Met een bebloed voorhoofd waar een stukje grind uitstak kwamen wij thuis, waar Aad liefdevol werd verzorgd en getroost door onze zorgzame nieuwe moeder.
Gevolg was wel dat wij de volgende dagen lopend naar school moesten want ik was uiteraard loyaal aan mijn broer en liet mijn autoped ook thuis.

De autoped was dus al in het midden van de 20ste eeuw een belangrijk vervoermiddel in ons nog zo jonge leventje.
Overigens lees ik nu op Wikipedia dat de step vrouwelijk is. Ik geloof er niets van want in die tijd hadden alleen de jongens een step of autoped.

VADER – ZOON

Op regenachtige dagen, of gewoon als ik mij verveel en niets beters weet, (re-)organiseer ik nog wel eens mijn foto’s op de computer. En dat zijn er nogal wat. Zo’n kleine tienduizend. En dan zijn de ouderwetse foto’s in een groot aantal ouderwetse fotoalbums nog niet eens gedigitaliseerd. Toch kan ik er geen afstand van doen en soms pink ik nog wel eens een traantje weg of verschijnt er een brede glimlach bij bepaalde foto’s.

Vandaag, ja het is weer zo’n dag, keek plotseling mijn vader mij met een glimlach aan in de map “Do you remember” en ik realiseerde mij dat wij hem al ruim 37 jaar en elke dag missen. Hij was 68 toen hij zo plotseling en ruw uit ons midden werd gerukt.

Ik had niet de tijd gehad, maar ook eigenlijk niet genomen, om hem goed te leren kennen of tegen hem te zeggen dat ik van hem hield. Niet in mijn tienerjaren en niet toen ik was getrouwd en het te druk had met mijn carrière en mijn gezin. Ik deed het niet terwijl er voldoende redenen waren  om hem te vragen: hé ouwe, wie ben jij eigenlijk, wat deed je vroeger, waarom deed je dat, wat beteken ik voor jou, hoe doorstond je die moeilijke jaren toen jouw vrouw, mijn moeder overleed en je met twee opgroeiende jochies,  die hun moeder moesten missen , bleef zitten?

Ik had mij voorgenomen om samen met hem er eens een paar dagen tussenuit te trekken en hem die vragen te stellen. Maar het kwam er niet van en ik stelde het uit. En toen plotseling kon het niet meer en bleef ik met heel veel van die vragen zitten.

Ik lijd er niet onder, maar dacht eraan toen ‘die ouwe’ mij met zijn specifieke bijna ondeugende blik aankeek vanaf het computerscherm. En het leek erop alsof hij mij wilde zeggen ‘had het maar gedaan, jongen, ik was vroeger padvinder en zou nog graag een keer met jou hebben gekampeerd’.

Ik heb het niet gedaan en wij zijn niet samen gaan kamperen.
Mij Pa is al ruim 37 jaar dood, maar ik raad iedereen aan niet te wachten maar de tijd te nemen je vader of je moeder eens die vragen voor te leggen voordat het niet meer kan. Het zal je helpen hen beter te leren kennen. Maar het biedt hen ook de gelegenheid jou te laten horen dat hun liefde voor jou onvoorwaardelijk is en dat je goed bent zoals je bent. Het helpt jou dus ook. Het is niet absoluut noodzakelijk om daarvoor te gaan kamperen !

POOLIJS

Vandaag eens geen verhaaltje. Ik wil jullie kennis laten maken met mijn favoriete Belgische zanger en entertainer Bart Peeters. En meer in het bijzonder mijn absoluut favoriete liedje dat mij elke keer weer heel erg vrolijk maakt. Veel plezier en neem even de tijd om de tekst hieronder te lezen. Ik hoop dat het jou ook vrolijk maakt op deze stormachtige dag.

Nu elke redder in Oostende-bad
Je wat graag in zijn branding had gehad
En alle liberalen hun blikken laten dwalen
Omdat je plots de kamer binnentradNu elke kinesist uit Koningshooikt
Zich met de glimlach naar jouw wensen plooit

En alle Canadezen met jou willen Chinezen
En het Poolijs met plezier voor je ontdooit
Zou ik het dan niet kunnen zijn vanavond
Zou ik het dan niet kunnen zijn vannacht
Wie dan mag het zijn
Wie dan mag het zijn
En persoonlijk had ik aan mezelf gedacht

Nu elke violist uit Overpelt
Je zijn diepste zielenroerselen vertelt
En alle kannibalen hun blikken laten dwalen
En het Poolijs met de glimlach voor je smelt

Zou ik het dan niet kunnen zijn vanavond
Zou ik het dan niet kunnen zijn vannacht
Wie dan mag het zijn
Wie dan mag het zijn
En persoonlijk had ik aan mezelf gedacht

Ik zal bij een tatooeur in Deurne-Zuid
Je naam laten graveren in mijn huid
Of bij een piercing-king in klein Hongkong
Je initialen laten piercen in mijn tong

Zou ik het dan niet kunnen zijn vanavond
Zou ik het dan niet kunnen zijn vannacht
Wie dan mag het zijn
Wie dan mag het zijn
Kom in mijn armen

Zou ik het dan niet kunnen zijn vanavond
Zou ik het dan niet kunnen zijn vannacht
Wie dan mag het zijn
Wie dan mag het zijn
En persoonlijk had ik aan mezelf gedacht
En persoonlijk had ik aan mezelf gedacht

Bron: Musixmatch
Songwriters: Bart Peeters

BLUE MONDAY

Buiten schijnt de zon, het is vrieskoud en de lucht is bijna strak blauw. Het is maandag 20 januari. De maandag van de laatste volle week van de maand januari.

Het schijnt dat het vandaag Blue Monday is en het schijnt ook dat dat niets met die mooie blauwe lucht te maken heeft.

Nee, een Britse psycholoog bedacht op een dag in 2005 dat hij niets anders te doen had een, naar zijn zeggen, wetenschappelijk verantwoorde formule waaruit zou blijken dat de maandag van de laatste volle week van januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen. Dit zou te maken hebben met het feit dat goede voornemens mislukt zijn en de vakanties ver weg lijken. Daarnaast zijn de dagen nog donker en is de maandag voor veel mensen de eerste dag van de werkweek.
Kortom het zou vandaag de meest deprimerende dag van het jaar zijn.  Depri-maandag dus eigenlijk.

Ik ben nog niet naar buiten geweest en heb dus nog niet vast kunnen stellen of die Britse psycholoog het bij het juist eind heeft.
Hier in huis is er echter geen sprake van. Wij zijn allebei het zonnetje in huis en kijken vol optimisme uit naar weer een nieuwe dag. Voor velen is die dag al lang begonnen en ik geef die vroege vogels het welgemeende advies om je niets aan te trekken van deze hype.
Blue Monday bestaat helemaal niet en is puur een marketingterm die ooit bedacht is in opdracht van een reisbureau dat meer zonvakanties wilde verkopen.

Je kunt Blue Monday plaatsen in het rijtje van zogenaamd ‘bijzondere dagen’. Zo is het morgen bijvoorbeeld Nationale Knuffel dag maar ook Lelijke Truiendag. Donderdag is het Nationale Pindakaas Dag en zo zijn er ook nog de Doe Vriendelijk Dag, Nutella Dag, Dag van de Betaalde Liefde, Dag voor Vrouwen van Kleur, Complimenten Dag, Dag van het Levenslied en de Dag van het Potlood.
Het is zo maar een willekeurige greep uit de zogenaamd bijzondere dagen. Het is zo erg dat er een speciale kalender van bestaat.

Vandaag, maandag de 20e januari is voor mij net als elke maandag een hele gewone dag waarop ik ’s morgens mijn eitje eet en mijn beschuitje en waarop ik probeer positief en vrolijk in het leven te staan.  Er is toch eigenlijk gewoon geen alternatief.  Keep smiling !!